Guazi to pestki słonecznika, ulubiona chińska przegryzka. Solone, o smaku herbaty… Do wyboru, do koloru. Kiedyś chrupane obowiązkowo w każdej podróży powodowały że w ich łupinkach brodziło się wysiadając z pociągu… Dziś w co droższych pociągach natykamy się na zakaz ich spożywania… Czasy się widać i w Chinach mocno zmieniają… A dzieci z domu kultury […]
Liczi, jaśmin, nagietek, osmanthus, bez, koniczyna, stokrotka, chryzantema stanowią ukryte centrum herbacianej kulki, chronionej z zewnątrz listkami zielonej lub białej herbaty. Chińczycy zwą ją gongyi huacha, wynaleźli ją w trzynastym wieku za czasów chińskiej dynastii Song, choć do europejskich filiżanek trafiła dopiero w wieku dwudziestym. Parzy się ją w szklanym imbryku dwu lub trzykrotnie w […]
Historię tę kilka lat temu przekazała Smokowi w czasie wolnym od tłumaczenia mama małej chińskiej cytrzystki (było to w centrum leczenia zaburzeń słuchu w podwarszawskich Kajetanach, gdzie dzieci (w tym dziewczynka, którą Smok tłumaczył) i dorośli z implantami ślimakowymi biorą udział w corocznym muzycznym konkursie ‘Slimakowe rytmy’). Rodzice tej dziesięcioletniej chińskiej jedynaczki wychowywali ją nadzwyczaj […]
Potomek bajkopisarza, a zarazem jego imiennik Ignacy Krasicki opowiedział Smokowi pewną historię sprzed lat, gdy jako młodzieniec odwiedzał Chiny… Odmawiając zabicia na jego oczach, a potem spożycia mózgu pewnej małpy w szacownej kantonskiej restauracji, musiał przyjąć ją od gospodarza w prezencie, tym samym ratując dobre imię chińskiego gospodarza… Warszawska rodzina pana Ignacego powitała chińskiego goscia […]
‘Qing he cha’ ( czytamy: cing he czcha ) – to po chińsku ‘proszę napij się herbaty’. Tak grupa dzieci, uczestników kursu języka chińskiego w domu kultury ‘Świt’ w Warszawie przy ulicy Wysockiego 11 zaczyna wszystkie swoje zajęcia. ‘Ni xiang he lucha haishi hongcha?’ (czytamy: ni siang he liczcha hajszy hungczcha’) – pytają się najpierw […]
Zobaczcie jak możemy w Chinach podziękować za coś gestem, bez słów. Ten gest, który pokazują na zdjęciu dziewczynki, wiąże się z pewną historią z czasów chińskiego cesarstwa, kiedy to cesarz wyprawiał się w interior, aby przekonać się, co mówi o nim lud. Z cesarzem podróżowali jego słudzy i kiedy dla niepoznaki cesarz nakładał im w […]
Ozdoby do włosów to po japońsku kanzashi. Występuje wiele ich rodzajów, np. szpilka z jednym lub dwoma bolcami, grzebyk czy pałeczka. Wykonane są z różnych materiałów – drewna, laki, szkła, materiału… Na zwieńczeniu mają różne kształty jak kwiaty, wachlarzyki czy szklane kulki przypominające oko ważki. Kształty te bywają plaskie i okrągłe, o kolorystyce zarówno stonowanej […]
Zwane po chińsku ‘pidan’ czyli skórnymi jajami. Można je też gwoli ścisłości nazywać studniowymi jajami. Tę popularną w wielu regionach Chin zakąskę na przykład pod wódkę przygotowuje się umieszczając na sto dni jaja na twardo w blaszanym pojemniku wypełnionym gliną niegaszonym wapnem, solą, liśćmi herbaty, łuskami ryżu. Po szczelnym zamknięciu pojemnika dochodzi wewnątrz pojemnika do […]
Gejsza to po japońsku człowiek sztuki. Gejsza zna się więc na sztuce układania kwiatów czyli ikebanie, tańcu, śpiewie, grze na którymś z tradycyjnych instrumentów muzycznych, recytacji poezji czy parzeniu herbaty. Gejsza ubiera się w eleganckie kimono, maluje na biało twarz, czerwieni usta, a włosy spina w tradycyjny kok. Pierwotnie, czyli w XVIII wieku gejszami byli […]
Bianka jest zaciekawiona faktem, że Chińczycy prawie wszystko jedzą na ciepło. Słyszała, że są dzięki temu zdrowi, zastanawia się w związku z tym, czy też odtąd nie zacząć się tak właśnie odżywiać…